Zaterdag 15 juni 2019: Skaftafell

Zaterdag 15 juni 2019: Skaftafell
Na een goed ontbijt op pad naar de gletsjer van Skaftafell. We gaan met een groepje van 13 personen en een gids eerst in een busje een kwartiertje rijden. Dan is het een lange wandeling naar het begin (of eind?) van de gletsjer. Het eerste stuk gaat over ijs bedekt meet steen en gruis. Als het ijziger wordt, gaan de stijgijzers onder. Met ook nog een pikhouweel ziet het er wel stoer uit. Met de ijzers aan, is het erg gemakkelijk om op het ijs te lopen. De bovenste laag is bovendien nogal korzelig, De ijsvlakte Vatnajö heeft een oppervlakte van ca. 8000 km² (20% van NL). Op het diepst is hij 1000 meter diep. De sneeuw die in bovenste laag steeds meer druk krijgt door nieuwe sneeuwlagen wordt op 10tallen meters diepte geperst tot ijs. Ook de aanwezige lucht wordt samengeperst. Als het ijs uiteindelijk aan het oppervlakte komt is het prachtig (blauw) doorzichtig. De lucht in het ijs zet echter uit en doet het ijs versplinteren, zodat het er wit uit gaat zien. Tussen de bergen stroomt de ijsmassa langzamerhand het dal in, deze gletsjers zijn maar 100 meter diep. Er zijn rondom 32 gletsjertongen die omlaag komen. Eerst moet het zich een weg banen door een nauwe opening tussen twee bergen, daardoor raken de ijsschotsen daar door elkaar het en wordt een zeer grillig gevormd oppervlakte gecreëerd. Voor klimmers is dit het gevaarlijkste stuk, omdat er soms schotten gaan bewegen. Lager is er veel meer ruimte en gaat het ijs via banen het dal in. De gletsjer die we beklimmen schuift ca. 1 meter per jaar op. Op de gletsjer ontstaan hier en daar door smeltwater zgn. boorholten. Dit zijn holten die soms wel tot aan het diepste van de gletsjer reiken (dus zo’n 100 meter diep). We zien een aantal die nog klein zijn in diameter. Blijft wel oppassen om daar niet in te vallen. Tijdens zijn tocht naar beneden, vijlt de gletsjer veel van de bergen af. Dit puin, grind en zand wordt deels vooruit geschoven. Het einde van de gletsjer lijkt daarmee een soort van puin/ zand berg. Het is hier bovendien zwart puin, vanwege de vulkanische achtergrond van deze bergketen. De laatste uitbarsting op IJsland was in 2014. We zitten ook vlak bij de hoogste berg van IJsland, de Hvannadalshnúkur, 2110 meter hoog. Alleen de Etna in Italië is een grotere vulkanische berg. Deze vulkaan is in 1727 voor het laatst uitgebarsten. Na de lunch gaan we naar een grote waterval, de Svartifoss. Het is wel 40 minuten lopen, maar de moeite waard. De wand van de waterval lijkt een soort van orgel. De stenen zijn als zeskanten (honingraad) gevormd. Na de afdaling gaan we terug naar het hotel, het was een inspannende maar prachtige dag. Met uitzondering van een paar druppels is het droog gebleven en soms zelfs zonnig. Morgen gaan we verder naar Skógafoss, zo’n 180 km verderop.