Dag 23, 29 dec. La Paz - Puno
Door: Hans
Blijf op de hoogte en volg Majohrie
30 December 2011 | Peru, Puno
Om 5:30 waren we de eersten in een grote ontbijtzaal voor het ontbijt, om maar vroeg en voor de files beginnen, de stad uit te zijn. Alle veranderingen aan de auto uitgevoerd en zelfs een slim trucje bedacht om het luchtfilter aan te passen en de auto iets meer lucht te geven. We kwamen goed La Paz uit, wel het laatste stukje in de file in de voorstad El Alto waar de markt begon. La Paz ligt in een kloof met in het dal het centrum. Dat ligt op 3600 meter en El Alto met het vliegveld van La Paz ligt op ruim 4000 meter hoogte. Er rijden vele taxibusjes die de mensen kunnen aanhouden langs de weg. Het is een gekrioel van je welste. En een getoeter. Hans toeterde vrolijk mee en reed al snel net als de Bolivianen ieder gaatje in. Even zijn linker arm naar buiten om aan te geven dat ze wachten moeten omdat hij ruimte wil. Zo doe je dat in Zuid-Amerika. In El Alto getankt. Hier wilde de auto niet meer starten, waarschijnlijk vanwege het filerijden en de grote hoogte. Even een paar meter door één van de Sapa Pana auto’s gesleept en toen deed hij het weer.
Daarna vele keren nog weer gestopt en opnieuw gestart en dat ging allemaal prima. Bij hotel in Puna een bougie gecheckt en die zag er prima uit, wellicht toch de oplossingen een eind in de goede richting. De meters die we tijdens de Botteviken toer hebben gekocht helpen heel goed om de staat van de motor te kunnen bepalen en te zien of veranderingen verbeteringen zijn.
Er is hier echt weinig zuurstof, je kunt het meteen merken als je je inspant. Met de mensen met hoogteziekte lijkt alles weer in orde. Onze Boliviaanse gids vertelde dat de lucht zo schraal is dat de startbaan van La Paz 5 km bedraagt en dat vliegtuigen dat ook nodig hebben. Dan mogen ze ook de kerosine tanks maar half vol hebben en vliegen dan naar een lager gelegen plaats, bv Lima, om daar bij te tanken en dan naar de eindbestemming te vliegen.
De rit van vandaag was fantastisch en maakte dat alle leed van gisteren weer vergeten is.
We zijn langs een scheepswerfje gegaan waar Thor Heijerdal, de theorie in praktijk heeft toegepast (theorie is dat Egyptenaren al in staat waren over de Oceaan te varen met papyrusboten). De techniek voor het maken van deze boten is nog bekend bij de mensen rond het Titicacameer. We spraken met de zoon van degene die de boot, de Ra II, destijds heeft gemaakt. Een kleinere replica mochten we bezichtigen. In het hotel naast het museum koffie gedronken met oa. het 40-jarig bruidspaar Willemke en Harm van team 44.
Daarna, ook weer geweldig met een pont het meer overgestoken. Het was een pont waar twee auto’s op passen, een soort platte boot. Je rijdt over planken aan boord en de in de boot sta je ook op planken. Met een boom duwt de kapitein de boot van de kant en keert hem en kan dan met een buitenboordmotor naar de ander kant varen. Duurt ongeveer 15 minuten. Daarna naar …. Copacabana. De auto’s werden daar gezegend door een pastor. Voor Bolivianen is dat een oplossing omdat ze de verzekering niet kunnen betalen en er op deze manier toch de zegen op de auto en berijders rust. Deze ceremonie was ook in Bant uitgevoerd als een soort van aftrap. Motorklap moest ook open want de motor was ook belangrijk, klopt ook wel, die heeft al veel moeten doen de afgelopen dagen en zal ook nog wel veel werk moeten verzetten gedurende de komende dagen op grote hoogte. De grensformaliteiten naar Peru verliepen gladjes. Toen naar Puno, rond het Titicacameer gereden, ook weer prachtig om de omgeving te zien. Het meer ligt op ongeveer 3900 meter en wordt als het hoogst bevaarbare meer genoemd. In een plaatsje wezen een paar mensen naar links. Daar werd een danswedstrijd voor groepen gehouden. Het filmteam stond ook opnames te maken. Leuk om te zien. Het valt wel op dat Bolivia inderdaad veel armer is dan de andere landen.
In Peru ziet het er veel netter uit. Er rijden mensen op fietsen en motoren. Er lopen veel vrouwen in de bekende dracht, maar ook mensen met moderne kleding. In plaatsen staan leuke monumenten.
We waren om half 4 al in het hotel (vandaag maar 280 km) ondanks alle stops.
Met de taxi de stad in om geld te pinnen. Bij de grens 100 euro gewisseld, maar dat tegen woekerkoers natuurlijk.
In Bolivia stond een reisorganisatie-team klaar om ons te ondersteunen: bij de grens met de formaliteiten, bij bv naar het werfje stond iemand met een vlag, bij de pont mochten we meteen door naar een zijstraat waar voor ons een aantal ponten geregeld waren.
Nu in Peru zijn er ook begeleiders uit Peru aanwezig. Een compliment voor de organisatie.
De hotels lijken steeds mooier te worden, ook dit hotel is prachtig, mooie kamer en uitzicht over het Titicacameer. ’s Avonds tijdens het diner trad een muziekband en dansgroep op in traditionele klederdracht, was heel mooi om te zien en te horen, prachtig besluit van een prachtige dag.
Daarna vele keren nog weer gestopt en opnieuw gestart en dat ging allemaal prima. Bij hotel in Puna een bougie gecheckt en die zag er prima uit, wellicht toch de oplossingen een eind in de goede richting. De meters die we tijdens de Botteviken toer hebben gekocht helpen heel goed om de staat van de motor te kunnen bepalen en te zien of veranderingen verbeteringen zijn.
Er is hier echt weinig zuurstof, je kunt het meteen merken als je je inspant. Met de mensen met hoogteziekte lijkt alles weer in orde. Onze Boliviaanse gids vertelde dat de lucht zo schraal is dat de startbaan van La Paz 5 km bedraagt en dat vliegtuigen dat ook nodig hebben. Dan mogen ze ook de kerosine tanks maar half vol hebben en vliegen dan naar een lager gelegen plaats, bv Lima, om daar bij te tanken en dan naar de eindbestemming te vliegen.
De rit van vandaag was fantastisch en maakte dat alle leed van gisteren weer vergeten is.
We zijn langs een scheepswerfje gegaan waar Thor Heijerdal, de theorie in praktijk heeft toegepast (theorie is dat Egyptenaren al in staat waren over de Oceaan te varen met papyrusboten). De techniek voor het maken van deze boten is nog bekend bij de mensen rond het Titicacameer. We spraken met de zoon van degene die de boot, de Ra II, destijds heeft gemaakt. Een kleinere replica mochten we bezichtigen. In het hotel naast het museum koffie gedronken met oa. het 40-jarig bruidspaar Willemke en Harm van team 44.
Daarna, ook weer geweldig met een pont het meer overgestoken. Het was een pont waar twee auto’s op passen, een soort platte boot. Je rijdt over planken aan boord en de in de boot sta je ook op planken. Met een boom duwt de kapitein de boot van de kant en keert hem en kan dan met een buitenboordmotor naar de ander kant varen. Duurt ongeveer 15 minuten. Daarna naar …. Copacabana. De auto’s werden daar gezegend door een pastor. Voor Bolivianen is dat een oplossing omdat ze de verzekering niet kunnen betalen en er op deze manier toch de zegen op de auto en berijders rust. Deze ceremonie was ook in Bant uitgevoerd als een soort van aftrap. Motorklap moest ook open want de motor was ook belangrijk, klopt ook wel, die heeft al veel moeten doen de afgelopen dagen en zal ook nog wel veel werk moeten verzetten gedurende de komende dagen op grote hoogte. De grensformaliteiten naar Peru verliepen gladjes. Toen naar Puno, rond het Titicacameer gereden, ook weer prachtig om de omgeving te zien. Het meer ligt op ongeveer 3900 meter en wordt als het hoogst bevaarbare meer genoemd. In een plaatsje wezen een paar mensen naar links. Daar werd een danswedstrijd voor groepen gehouden. Het filmteam stond ook opnames te maken. Leuk om te zien. Het valt wel op dat Bolivia inderdaad veel armer is dan de andere landen.
In Peru ziet het er veel netter uit. Er rijden mensen op fietsen en motoren. Er lopen veel vrouwen in de bekende dracht, maar ook mensen met moderne kleding. In plaatsen staan leuke monumenten.
We waren om half 4 al in het hotel (vandaag maar 280 km) ondanks alle stops.
Met de taxi de stad in om geld te pinnen. Bij de grens 100 euro gewisseld, maar dat tegen woekerkoers natuurlijk.
In Bolivia stond een reisorganisatie-team klaar om ons te ondersteunen: bij de grens met de formaliteiten, bij bv naar het werfje stond iemand met een vlag, bij de pont mochten we meteen door naar een zijstraat waar voor ons een aantal ponten geregeld waren.
Nu in Peru zijn er ook begeleiders uit Peru aanwezig. Een compliment voor de organisatie.
De hotels lijken steeds mooier te worden, ook dit hotel is prachtig, mooie kamer en uitzicht over het Titicacameer. ’s Avonds tijdens het diner trad een muziekband en dansgroep op in traditionele klederdracht, was heel mooi om te zien en te horen, prachtig besluit van een prachtige dag.
-
30 December 2011 - 14:50
Anneke En Bob:
In Peru aan het einde van het jaar! Wat een ervaringen voor jullie als wij jullie verslagen lezen.
Zijn jullie al moe? Wij wensen jullie een hele gezellige jaarwisseling en heel veel Geluk en Gezondheid voor 2012. En behouden reis verder!! Liefs en groeten van ons -
30 December 2011 - 15:17
Nel En Arie Dekker:
Wat een natuurgeweld betoverd mooi, en met de jaarwisseling op hoogte niet ziek worden hoor, wat heb ik het met jullie auto te doen als jullie terug komen mag hij wel op vakantie.
We genieten van de reisverslagen we zien dat er veel fam. jullie volgen tot weer een reisverslag.
Heel veel goede wensen voor 2012 en nog heel veel veilige km.
dikke pakkerds Arie en NEl -
30 December 2011 - 15:54
Ingrid:
Heerlijk zo'n reis; we lezen jullie verhalen met genoegen! Leuk om te horen dat jullie ook door La Paz heen gereden zijn. De steile wegen zijn inderdaad een probleem - komt door dat leuke dal!
Mooie foto's trouwens; de licht gekleurde "lama" (wit met lichtbruin) is een van de kleinste soorten, Vicun(j)a geheten. De grotere soort met ronde vormen is de Alpaca. Beide zijn geliefd voor de wol; de lama heeft hele harde wol en wordt nauwelijks op t lijf gedragen! Geniet lekker van jullie reis en de beste wensen voor 't nieuwe jaar!
groetjes, Hans en Ingrid -
30 December 2011 - 16:52
Madeleine En John:
Wat een ervaringen, dan was de bottenviken maar een makkie. Fijn dat jullie het goed hebben doorstaan en nu weer verder genieten. Wat een mooie foto's zeg, het voor ons ook genieten om al dat moois te zien. De filmpjes houden we ook goed in de gaten en hebben jullie natuurlijk al een paar keer gespot haha.
Fijne jaarwisseling en veel succes met de reis.
Groetjes John en Madeleine -
30 December 2011 - 20:47
Miep Benard:
Wat een ongelooflijke belevenis moet deze reis zijn. Ben jalours op jullie. Hoop dat de verdere reis ook voorspoedig verloopt en wens jullie een heel gelukkig 2012 en tot ziens op de ALV van Vr.& A
Groetjes Miep -
30 December 2011 - 22:04
Rieneke:
Halo Hans en Majohrie
Wat een ontzettend mooi avontuur maken jullie nu mee.
wat leuk om de verslagen te lezen met de bijbehorende foto's.
ik hoop dat jullie auto het goed vol gaat houden.
Ik blijf jullie volgen en als Julie terug zijn wil ik graag de rest van de foto's zien.
ik wens jullie nog een hele goede reis en een hele fijne en gezellige jaarwisseling.
Groetjes van Rieneke -
30 December 2011 - 22:10
Hans En Carina:
Hallo kilometervreters,
Wat een fantastische reis zijn jullie aan het maken. Heel leuk om jullie belevenissen van dag tot dag te kunnen lezen.
Hans vind het goed te lezen dat de Volvo, net zo als jullie ook een echte volhouder is. Jullie stijgen tot ongekende hoogten.
We wensen jullie een hele fijne en bijzondere jaarwisseling in het land van de Inca's en voor 2012 geluk en gezondheid met weer veel mooie kilometers / mijlen op de tellers.
Groetjes Hans en Carina
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
