Dag 13, 19 dec. El Calafate – Perito Moreno

Vandaag 689 km, maar daarvan stukken van 184km, 74km en 35 km onverhard, geschatte reistijd 12 uur, hoe zou de auto het uithouden? De avond van tevoren de achterwielen vervangen door nieuwe wielen/ banden. De achterbanden hadden nauwelijks nog profiel en we durfden het niet aan op zoveel gravelwegen. ’s Avonds was er ook de mededeling dat er in tegenstelling tot eerdere informatie tussen begin- en eindplaats geen benzine te verkrijgen zou zijn. Johan (van Sapa Pana) had een tankwagen met 1500 liter ergens onderweg geregeld. Iedereen kon 15 liter krijgen. Dus de wagen vol getankt bij het beginpunt en met de twee keer 20 liter cans zouden wij de eindplek zelfs zonder extra benzine wel bereiken. De motor loopt bijzonder goed en zuinig: ruim 1 op 12. Jaap met de Duet zou het wel moeilijk krijgen, hij heeft wel 20 liter meer reserve dan wij, echter zijn auto loopt 1 op 8. De gravelwegen varieerden tussen goed en zo’n 70-80 km/uur op te rijden tot zeer slecht en daar kon je 25 km/uur rijden, tenminste als je de boel een beetje heel wilde houden. Sommige auto’s kwamen met veel hogere snelheden langszij, maar enkelen moesten het ook bekopen met kapotte banden. De 184 km gravel leek eindeloos en de laatste 35 km gravel was verschrikkelijk slecht. Maar de auto heeft het goed doorstaan, de las is heel gebleven en verder geen ellende. Het tanken ergens in de “middle of nowhere” was kostelijk. Benzine zat in een 1000 liter plastic IBC en nog een groot stalen vat. De benzine werd met een slang geheveld en dus ook ettelijke keren met de mond aangezogen in 3 oude olie vaatjes van 5 liter. Daarna moest men zelf maar de benzine in de auto krijgen. Sommige deden dat ook met een slang, anderen gebruikten (verstandig) een trechter. De kleinere auto’s met kleine tank konden iets meer benzine kopen en we hebben 20 liter afgenomen. Je wilt Johan ook niet laten zitten met een plas benzine. Het leverde wel op dat onze tweede jerrycan van 20 liter (Can B), in Buenos Aires gevuld, nog steeds niet is aangebroken.
Het landschap was weer eindeloos uitgestrekte vlakten met nauwelijks enig teken van leven, hooguit wat lama’s, struisvogels en schapen. Bebouwing zie je er niet voor vele honderden kilometers.
’s Avonds was het kamperen op een voetbalveld. We werden al opgewacht en begeleid door een oude Ford stationwagen, wat een ambulance kan zijn geweest. Wel prachtig, op het veld waren scouts aan het helpen om tenten op te zetten. Een zandvlakte zonder grassprietjes. Natuurlijk werd er met de lokale jongetjes gevoetbald door de jongere deelnemers. 2 toilethokjes waren buiten het hek geplaatst. In het clubhuis was nog een toilet en een kraantje. Een groot kampvuur was aangelegd met wel 20 schapen aan spitten rondom het vuur. De gemeente had een Gaucho avond georganiseerd, zo blij waren ze met dit onverwachte bezoek. Het is hier zo afgelegen en moeilijk bereikbaar dat er wel niet veel toeristen zullen komen.
Naast de schapen was er kip, worsten, salades, stokbrood en wijn… Het was een geweldig feest, helaas af en toe een paar druppels regen, maar echt nat werd je er niet van.