Dag 15, 21 dec. Bariloche - Temuco

Het zou geen zware dag worden, slechts 459 km en geschatte reisduur 10 uur, het zou anders gaan….
Maar eerst toch maar het advies van het Technisch Team opvolgen en de rallyschokbreker rechts voor (Bilstein) vervangen door een traditionele slappe schokbreker. Ik kon er 1 van Jaap lenen. De dames naar de Supermarkt en rond 9:00 zat de andere schokdemper er onder en konden we gaan rijden. Er was redelijk moeilijk gedaan over een stuk gravel van 41 km. Er was namelijk een mogelijkheid om te rijden en gravel te vermijden. Om de bewuste T-splitsing stonden zelfs Sana Pana medewerkers uit te leggen wat de twee opties waren. Na wat navraag bleek de gravelweg ongeveer even erg als wat we al hadden meegemaakt en omdat deze weg de enige optie was om door een schitterend natuurgebied met 7 meren te gaan, besloten we toch maar de gravelweg te nemen. Gelukkig maar want hij viel niet tegen, door de modder (het was af en toe aan het regenen) was hij wel lastig op enkele plekken en moest je de gang erin houden. Met zo’n 40 km/uur gemiddeld was het prima te doen. Hoewel de wind de hele dag stormachtig aan de auto trok en schuimkoppen op het water veroorzaakte. Het was een prachtig natuurreservaat, 1 van de oudsten van Argentinië. Bij ieder uitkijkpunt stopte wel een groepje Volvo's. Het uitzicht was overal prachtig: meren, bossen en veel lupines. Ook een waterval-uitkijkpunt. Bij 1 punt stopte een Argentijnse auto en daar stapten 4 jongelui uit België en Nederland uit. Na het reservaat hebben we heerlijk aan een meer geluncht. Toen verder naar de Chileense grens. Richting de grens werden we door andere Volvo toerdeelnemers naar de kant van de weg gewezen. Er bleek een blokkade te zijn op de toegangsweg naar de grens. Het bleek dat de nieuwe gouverneur van dit district 200 man had ontslagen en dat ter protest er een wegblokkade was opgeworpen. Chaos alom, sommigen wilden terug via het park en dan de autobaan, anderen wilden een hotel ter plekke en weer anderen verwachten heil van Johan van Sapa met de blokkade mensen. Wij hoorden bij de laatste groep. En zowaar Johan kreeg het voor elkaar, alleen alle Nederlanders mochten verder. Het bleek dat op een (strategische) brug een 30 tal mensen (met doeken voor het gezicht en kampvuren op de brug) de boel blokkeerden. We waren dus laat bij de Argentijnse grens en tegen sluitingstijd (20:00 uur) pas klaar bij de Chileense grens. De Chileense douane-dame wou alle auto's één voor één zien of we geen etenswaren meenamen. Tevens wou ze alle koffers door de scanner. Ze liep met iedereen mee naar de auto. De eersten stonden vooraan. En ze bleef dus steeds langer weg. Hans heeft de auto gauw naar voren gereden. Daar was ze erg blij mee. Via een slingerweg de berg af. Toen bleek een zekering kapot waardoor we geen achterlicht en binnenverlichting hadden. Gelukkig voor het donker gerepareerd. De tegenliggers voeren vaak groot licht en vertikken het te dimmen. Om 23:15 waren we eindelijk in het hotel, voor het eerst met donker rijden,het zou een gemakkelijke dag zijn geweest….
Gelukkig stond er nog eten te wachten. De auto's konden in een parkeergarage onder het centrale plein. De poort ging pas open na veel getoeter. Er was ergens een sluis waar we naar buiten moesten. Met behulp van de inrijkaart en veel gepruts ging de sluis open.
Hopelijk gaat het morgen makkelijker.