Dag 30, 5 jan. Lima – Chiclayo

Om 5:30 reden we met politie escorte weg van het mooie Hilton hotel (met snel internet) in Lima. Het is wel erg leuk om door rode stoplichten te rijden op last van de politie en ook aangemaand te worden nog harder te rijden. Zo kwamen we snel en goed uit deze drukke stad.

De weg naar Chiclayo begint als 4-baans weg maar gaat na zo’n 140 km over in een 2-baans weg en slingert langs de kust. Soms rij je nagenoeg op het strand, soms iets verder het land in en een enkele keer ga je door wat lage bergen. Op enkele plekken waait het zand vanaf het strand op de weg en vormt daar kleine duinen, vooral aan de tegemoetkomende kant had men daar af en toe last van. We hebben de teelt van asperges, suikerriet, bananen en later ook rijst gezien. Soms ga je door oases en hebben we bomen met prachtige rode bloemen gezien. Aan de kust hebben we geluncht. Bij een simpel restaurant-hostel stonden (natuurlijk) een aantal auto's met hongerige mensen. Lekker gegeten met cola voor weinig geld. De baai bevat nog vissersbewoning, maar ook vakantiehuizen van welvarender Peruanen. Een pelikaan, gieren en meeuwen verlevendigden het tafereel.
Hoe verder we op pad gingen, hoe viezer werd het, in sommige valleien lag er overal stukken plastic en ander afval. Ook in sommige dorpen hing een vieze stank. Ook hing er in enkele dalen een brandlucht omdat men aan alle kanten akkers aan het afbranden was. Met het toenemen van het afval zie je ook het aantal gieren toenemen. In de dorpen stikt het van wat ze hier motortaxi noemen (toektoek), of wel een driespan brommer/motor. Ze zijn niet snel maar schieten overal langs je heen, vooral als je sterk moet afremmen voor de verschrikkelijke verkeersdrempels die elk dorp heeft. Deze drempels komen meestal in even getallen voor, dus 2, 4, 6 etc. Sommige dorpen liggen er vol mee. De meeste moet je in de eerste versnelling passeren anders schraapt de onderkant van de auto over de drempel. Een paar steden onderweg en de stad waar we nu in zijn was qua verkeer een uitdaging, vaak verkeer 2 rijen dik de ene kant en de andere kant precies hetzelfde. Soms wil men op de linkse strook naar rechts en stoppen op de rechter om mensen te laden of te lossen. We zijn er nog steeds niet achter welke regels er nu precies gelden en helemaal bij rotondes. Soms hebben we de indruk dat verkeer van rechts voorrang heeft, soms gaat dat ook helemaal niet op. We doen maar mee met de Peruanen zoals het ons uitkomt. Je moet toch wel vaak “afdwingen” dat je het gaatje opvult, voordat iemand van links of rechts het invult. Een klap op de claxon of een subtiel handje naar buiten die aangeeft dat je onvermurwbaar bent en dit gaatje gaat opvullen wil wel eens helpen. Het was een lange, ietwat saaie reisdag, we kwamen pas om half 8 aan (dus 13 uur gereden als we de lunch eraf halen, exact wat ook in het route boek stond).
Hotel in Chiclayo is mooi, zeer ruime kamer met zelfs een jacuzzi.

Tav de opmerking van Willem: we schrijven beide de verhaaltjes waarbij één van ons twee de basis neerzet, die noemen we dan de auteur. Het meeste is dit Hans, eenvoudig omdat Majohrie vroeger naar bed gaat en dus minder tijd heeft.