Dag 27, 2 jan. Cusco – Nazca

Hartelijk dank voor alle goede wensen voor 2012, we wensen jullie allen ook een heel gezond en gelukkig 2012 toe.

De lange dag (12 uur reistijd) werd inderdaad een lange dag, we hebben er uiteindelijk 14 uur over gedaan. Het advies was uiterlijk 6 uur vertrekken en we zijn eerder op pad gegaan. Aan het eind van de rit zou de zon in je gezicht schijnen en er lopen veel dieren op de weg. We hebben in de auto geluncht, dus alleen maar tijd verloren voor tanken en evt. reparaties.
Van oost naar west door de Andes getrokken, heel veel stijgen en dalen, veel kronkelige wegen, berg op en berg af, ontelbaar vele hairpin bochten. Ook hier weer een prachtige en afwisselende omgeving. Het gebied is niet druk bewoond. Wel hele weiden vol met lama’s, (op 4000+ meter hoogte) prachtig om te zien. Een aantal keren van 3000 meter gestegen naar 4500 meter en dan weer gedaald naar 3000 meter. We kwamen rond 20:00 uur binnen, echter hier bij de evenaar is het ineens rond 18:30 uur donker, dat gaat in 20-30 minuten. We kwamen dus met donker aan, maar hadden gelukkig de natuurreservaten met daglicht gepasseerd.
In onze situatie viel het nog wel mee, we hebben slechts een paar keer lama’s op de weg gehad waar we voor moesten stoppen.
Het laatste stuk reden we door de mist. Magda en Jaap vroegen of we onze mistlamp aan wilden laten in het donker. Dat was een moor baken voor hun. We kwamen in een optocht van Volvo's terecht en daalden via veel haarspeldbochten met ongelooflijke snelheid naar Nazca. Het hotel stond ver van de doorgaande weg, waar een bord de weg zou wijzen. Een flinke zandhoop en politieauto belemmerden het zicht op het bord in het donker. Gelukkig stond een Volvo de juiste weg te wijzen. Of de laatste aub op de uitkijk wou blijven staan voor de anderen.
In Nazca lijken we in een soort oase beland te zijn in de woestijn. Hotel is laagbouw, het dak lijkt van dikke en dunne bamboe stengels en rietmatten gemaakt te zijn. Prachtig terras met zwembad, waren echter te laat om daar gebruik van te maken. Hotel is weer een voormalig klooster en de schilderijen met geestelijken/ heiligen hangen ook overal in de gangen, heel apart ook zeer sfeervol hotel.

We hadden onderweg (hoe kan het ook anders?) weer benzine problemen, maar het viel op dat vergelijkbare auto’s (Amazone’s) dit ook hadden: pomp is stuk. Op zich was het wel grappig, in één vallei stonden wel 4 auto’s met pech op verschillende hoogten. Ook reden veel auto’s hoestend en proestend voorbij en excuserend dat ze niet konden stoppen omdat ze zelf in grote problemen zaten. Het ontlokte bij Jaap de gedachte om deze vallei de vallei “zonder benzine” te dopen. Nu konden we dat niet geloven in ons geval omdat sinds gisteren er een nieuwe pomp in zat (en de oude bleek na opengemaakt te hebben, niets te mankeren). Voor alle zekerheid de afvoerleiding gecontroleerd en de leiding doorgeblazen, maar dat was allemaal in orde. We kwamen tot de conclusie dat het vapeurlock moet zijn. Later bij het hotel kwamen we erachter dat er alcohol aan de benzine wordt toegevoegd wat zeker een laag kookpunt betekend. Het pompje voor het verpompen van de reservebenzine in de aanvoerslang gebouwd, zodat de pomp verder weg komt van het warme motorblok. De standaard mechanische pomp is meteen via een spacer aan het motorblok verbonden en wordt daarmee wel warm. Lage druk op grootte hoogte levert een lager kookpunt dus dat moest het wel zijn. De elektrische pomp werkte prima en zo zijn we over de 4500 meter bergtoppen gekomen. Pikant detail: De elektrische pomp komt uit de Jaguar MK2, maar heb ik vervangen omdat het niet de oorspronkelijke pomp was, dus Jaguar hielp de Volvo over de Andes. Echter, Jaguar vrienden lach niet te vroeg, het pompje is een Japans pompje….