15 Augustus Dawson City

Na een mager ontbijt besloten we te vertrekken. Een stroomversnelling in de Yukon heeft de stad zijn naam gegeven: het woest schuimende water deed denken aan witte, springende paarden. Eerst de raderboot in Whitehorse bekeken: de S.S. Klondike. Deze heeft op de Yukon gevaren. Het was eerst een vrachtschip, maar toen de goudkoorts afnam was er onvoldoende vraag om vracht te vervoeren. Het was daarna nog een paar jaar een cruise schip, maar ook daar was te weinig vraag naar. Het schip vervoerde lading over de Yukon naar Dawson, deed daar 1,5 dag over en 4 dagen (stroomopwaarts) terug. Langs de rivier lagen op verscheidenen punten hout om het stoomschip van brandstof te voorzien. Mooie film over dit schip uit 1930 bekeken. Daarna zijn we naar de zalmladder bij de dam in de rivier gegaan. Toevallig waren ze zalmen aan het vangen in de bovenste trap, dit alles om meer zalmen te krijgen. Het fokprogramma leidt tot 90% bevruchte eitjes die uitkomen, terwijl in de natuur dit hooguit 10% is. Ze vingen zalmen (allemaal heel erg rood) van wel een meter lang. Na een Starbucks-stop en tankstop zijn we gaan rijden naar Dawson. Dit was eigenlijk niet de bedoeling, maar de reisleiding had ons gisteravond bang gemaakt dat er één traject van de komende twee trajecten, door uitgebreide wegwerkzaamheden 16 uur zou kunnen duren. Omdat er verder in Whitehorse niet veel te beleven viel, bovendien in het hotel een nare geur hing, hadden we besloten maar te gaan rijden en onderweg een camping of hotel te pakken. We gingen pas 11u30 uit Whitehorse weg. Op internet hadden we gezien dat de Klondike Highway op zo’n 6 plekken problemen kon geven (wegwerkzaamheden/ los gravel). Het viel uiteindelijk mee en we bereikten om 18u30 de camping die bedoeld is voor morgen. We hebben geluncht bij Braeburn Lodge, dit restaurant staat bekend om zijn grote hamburgers die te groot zijn voor 1 persoon. We hebben er 1 met z’n tweeën gegeten. Was erg lekker en meer dan genoeg. Ook maken ze cinnamon-bun, een soort kaneel-broodrol. Maar ééntje meegenomen voor het ontbijt morgenochtend. We hebben nog een restant van een blokhut gezien die tot 1940 dienst had gedaan om paarden te verzorgen voor het vervoer per koets. Ook de Five Finger Rapids van bovenaf gezien, maar niet alle trappen omlaag naar de rivier gelopen. Hier zijn stroomversnellingen tussen de rotsen in de rivier waar de boten vroeger veel problemen hadden om langs te komen. Menigeen is hier vastgelopen. De camping bij Dawson City kan bereikt worden met een pontje dat 24 uur in de vaart schijnt te zijn. We hebben het pontje ook genomen om in Dawson City (aan de andere kant van de rivier) te gaan eten. We vonden maar 1 restaurant open. Daar heerlijke Chowder en gegrilde (rode) zalm (Hans) en kip (Majohrie) gegeten. Terug naar de pont even bij het brandweermuseum naar binnen gegluurd. Daar stond een man 1 van de twee grote oude brandweerwagens te starten, op een duim van ons werden we binnen gevraagd. De man was de twee wagens aan het voorbereiden voor de grote parade morgen (1 keer per jaar is het een weekeinde feest in Dawson). Eén wagen is van 1927, de andere van 1940. Daarachter stonden nog twee brandwagenkoetsen uit 1899 en 1897. Helaas was het inmiddels aan het regenen.
De camping is heel basic, er is geen stroom (en zeker geen internet), dus ook geen verlichting. Toiletten zijn heel primitief en de douche: warm water en koud water mengen in een steelpannetje en over je uit storten. Ik denk dat we morgen – voor het eerst – maar niet gaan douchen. We zijn benieuwd hoe de anderen, die morgen de camping aandoen, dit zullen ervaren. We gaan er trouwens van uit dat maar een klein deel deze route zal nemen, de meeste – bang gemaakt door de reisleiding – zullen de zuidelijke highway nemen, maar dan mis je wel de “Top of the World Highway”, die wij morgen zullen rijden. Het is nu 22u30, begint nu te schemeren. Morgen krijgen we er nog een uur bij en is er 10 uur verschil met NL. Dan komen we in het laatste land : Alaska, VS.