14 augustus 2014 White Horse

Vandaag een lange rit: 954 km. Na een chaotisch ontbijt omdat er maar 1 dame hielp met aanvullen en opruimen, konden we om half 7 wegrijden. De zon is al op en het belooft weer een mooie dag te worden. De weg is prima en begint al snel door de bergen te slingeren. Veel vrachtverkeer zoals gisteren komen we niet tegen. We zien tijden geen andere auto. Maar als we stoppen komen er zo weer een paar Volvo’s kijken. In het eerste stuk zijn wegwerkzaamheden. Als we bij een stopbord-meneer stoppen, geeft hij aan dat het 20 minuten gaat duren. Dat klopt aardig. Het stikt er van de mugen en we zijn blij dat het zijraam goed dicht zit. Dan komt er een volgauto en mogen we achter die auto aan gaan. Met een slakkengangetje komen we na een hele tijd aan het eind van de werkzaamheden. Het was een groot stuk gravel. Veel stof en dus alle ramen dicht, maar toch nog stofhappen. Een stuk verder mogen we direct aansluiten achter de volgauto en ligt er nog een groter stuk weg eruit. Nog veel meer stof. Verder valt het mee. Bij een brug moeten we stoppen en de stopbord-mevrouw is benieuwd naar al die Volvo’s en maakt een foto voor haar man. Ze vertelt dat aan de overkant van de rivier een buffalo (bizon) loopt. Wat een groot dier is dat. Gelukkig loopt het in de berm. Na een tijdje zagen we een 2e in de berm: een grote man. En Hans zag nog een 3e. Toen lag er ineens een grote bruine vlek op de vluchtstrook: moeder met 2 jongen lagen er heerlijk in de zon te herkauwen. Even gekeerd en veel foto’s en video gemaakt natuurlijk. Daarnaast nog een vos, twee rendieren, twee steenbokken en herten gezien. Verder waren er weinig dorpen langs de route. Gelukkig genoeg benzinepompen. Bij Watson Lake het Sign Post Forrest bekeken en een bordje met onze naam aan een paal getimmerd. In 1942 was een gewonde soldaat een wegwijzerbord aan het opknappen en heeft toen zijn woonplaats erbij op gezet omdat hij zo’n heimwee had. Dit is uitgegroeid tot een bos met kentekenplaten, plaatsnaamborden en andere borden. Dit wordt door de locals in stand gehouden. De soldaat was met zijn vrouw jaren later weer wezen kijken en viel om van verbazing wat zijn initiatief teweeg had gebracht. Verder lekker doorgereden en genoten van de natuur. Er zijn hele stukken met verbrande bomen bij, waar weer nieuwe boompjes tussen groeien. Veel water natuurlijk en mooie bruggen. Een paar regendruppels mogen de pret niet drukken en de temperatuur is nog steeds aangenaam. ’s Avonds diner met grote, mooi rode zalmmoot, die heerlijk smaakte! Natuurlijk werd Majohrie’s verjaardag ook gevierd met o.a een drankje en een rode Ferrari-pet van Geo (van het technisch team/organisatie). Een chaotische briefing zorgt voor veel onrust. Morgen hebben we een vrije dag. We gaan eens rustig op onze kamer overleggen wat we gaan doen.