31 juli 2014 Tucson, Arizona, Verenigde Staten

Om 6 uur ontbijt en voor 7 uur waren we weer op pad: 400 km. naar de Mexico – USA grens. De wegen waren hier en daar nieuw geasfalteerd en het schoot goed op. De laatste pesos gebruikt voor het tanken en om half 1 kwamen we bij een post waar we de auto’s konden uitklaren. Dat ging vrij vlot. De dame moest het chassisnummer zien, kenteken en dan kreeg je een bon dat de 200 dollar borg teruggestort wordt op de visa. Een paar mensen zijn deze post voorbij gereden en krijgen de borg niet terug. Met andere woorden: we hebben moeilijk gedaan voor niets (achteraf). We hadden zonder inklaring hier rustig langs kunnen rijden. Veel stress en tijd verspild voor niets. De auto van Twan heeft het chassisnummer onder de auto en de dame kon het niet lezen. Ook had hij de sticker niet op zijn raam geplakt. Hij moest de sticker opplakken en de auto achteraan in de rij aansluiten om weer bij het huisje te komen waar een foto van de auto gemaakt werd. Hij mocht niet 2 meter achteruitrijden. Simpel wordt je er soms van. Toen naar de migratie. Niet gevonden. We zijn dus niet uitgeklaard door de Mexicanen maar kwamen bij de Amerikanen uit. We moesten bij de inspectie gaan staan en de paspoorten werden onder de ruitenwisser geklemd. Toen kwam een mannetje de paspoorten halen en zonder in de auto te kijken mochten we naar het Shell benzinestation auto parkeren en naar de migratie om de paspoorten op te halen. Ze hadden door dat we met een groep waren en 1 meneer mocht de hele groep doen: zoek in de stapel het juiste paspoort! De rij mensen en stapel paspoorten groeide gestaag. Het duurde ong. 5 minuten per stel. Dan naar de kassa 12 dollar betalen als je geroepen werd en klaar. De kassameneer was even weg bij Egbert en Leonie en toen hij terugkwam was er een stapel paspoorten. Hoewel zij de eersten waren kwamen ze maar niet aan de beurt. Egbert's kookpunt was langzaam bereikt. Eindelijk konden we gaan. Het tanken bij Shell wou met de creditkaart niet lukken. Dan maar de reservetank aangesproken. De laatste 100 km naar Tucson snel afgelegd, dachten we. Tot weer een douane controle een paar kilometer verderop. Egbert en Leonie moesten als enige stoppen. Gelukkig konden ze snel aansluiten. Iedereen is blij om in de USA te zijn en de grensposten achter ons te laten (voorlopig). Het is en blijft warm: 35 graden plus. De bebouwing ziet er meteen verzorgder uit, hoewel in de USA ook armoede te zien is, maar niet te vergelijken met Midden-Amerika. Het is nog steeds een groene omgeving met veel cactussen en lage begroeiing met rode aarde. Hans heeft het plastic ruitje op het draaisysteem bevestigd zodat het raam omlaag en omhoog kan. Heerlijk. Ondertussen met Mark en Sander contact gehad: zij waren al bij het hotel! Knuffels en ingecheckt. We hebben met hun verhalen uitgewisseld tijdens het eten. Leuk om ze erbij te hebben.