24 juli 2014 San Cristobal de las Casas – Mexico

Wat een dag. Om half 4 de wekker en 4 uur ontbijt. De 4 auto’s staan al voor het hotel en nu de route zien te vinden. Omdat we een andere route moeten volgen vanwege wegwerkzaamheden is het zoeken om weg te komen. De wegen in Antigua zijn heel hobbelig en de auto’s rammelen echt uit elkaar. We rijden met 3 Duetten op: Leonie en Egbert, Twan en Marie-Louise, Piet en Agnes. Na eerst de zuid-oostkant opgereden te zijn, bleek dat we de zuid-westkant weg moesten. Gelukkig de goede weg op en in 5 uur 250 km naar de grens gereden. Guatemala uit was geen probleem. De auto’s waren snel uitgeklaard en de migratie hielp goed mee. Wel moesten we nog 2 dollar p.p betalen om het land uit te komen en bij de slagboom nog 1 dollar voor de municipal. Een brug verbindt hier de 2 landen. We moesten de auto weer laten desinfecteren (hoewel sommigen dat niet hebben gedaan en dat ook goed is !?!?) Formuliertjes invullen en in de rij voor migratie waar het soepel verliep. Bij de slagboom moesten de auto’s open, maar ook daar geen problemen ondervonden. We begrepen dat mensen van onze groep tot heel laat in de nacht nog bij de grenzen bezig zijn geweest. Toen begon voor ons de ellende: inklaring auto zou 90 km landinwaarts bij Huixtla moeten gebeuren. Geen probleem zei de organisatie. Volg de weg en je rijdt zo in een fuik, je hoeft echt niet te zoeken. Bij Huixtla moesten we afslaan en de bergen in. Dat hadden we dus niet moeten doen. We hadden om Huixtla heen moeten rijden en nog 15 km richting Mexico stad zoeken naar de inklaring. Niet op de bergweg. Toen we na 90 km nog niets gevonden hadden, hadden we geen telefoonverbinding. Nog een groep van 6 auto’s stond ook te twijfelen. Omkeren wilde niemand want waar naar toe? Uiteindelijk na een paar uur verbinding gekregen en ja, we moesten eigenlijk terug. Niemand had daar zin in. We zaten ondertussen op ruim 2000 m. hoogte en de weg was niet geweldig. Veel drempels waar de bodemplaat overheen schraapt. Dus in z’n 1 erover kruipen. En dat weer terug? Uiteindelijk kwamen we pas om 10 uur s’ avonds in het hotel zonder terugrijden. 35 km. voor het hotel stak een koe de weg over die Hans niet meer ontwijken kon. Hij probeerde het wel en daardoor is de koe tegen de bijrijderskant geklapt. Meteen de portofoon en doorgegeven dat er een koe op de weg is. Zij krabbelde op en ging naar de kant volgens de anderen die ook moeite hadden om de koe te ontwijken. We zijn naar een verlicht stalletje gereden. Voorruit heeft grote sterren maar is nog heel. De deur is ontwricht, raam kapot. Het spatbord moet uitgeklopt en een nieuwe koplamp en knipperlicht, het motordeksel en het dak zijn verbogen. De auto rijdt nog en zo te zien zijn remmen en stuurinrichting in orde. De schrik zit er goed in. Ik heb bovenarm en lichaam licht gekneusd door de klap en glaswondjes, dus dat valt mee. De deur werd vastgebonden en het kapotte raam afgeplakt met een handdoek. Mijn wondjes gedesinfecteerd. Tussen de 2 duetten in zijn we rustig naar San Cristobal gereden. De stad lijkt op Antigua, maar zonder de keien op de weg. De auto moet op een parkeerplaats een eindje van het hotel geplaatst. Gelukkig worden de koffers naar het hotel gebracht. Weer een prachtig hotel en mooie kamer. Jenny kwam kijken hoe het met mij ging. Met een slaappilletje van Jenny goed geslapen en geen koeien in de nacht gezien...