18 juli 2014 La Fortuna

We gingen vroeg op pad en waren na 60 kilometer om 8:00 bij de grens. Het hele spektakel van stempels en papiertjes zou nog 7 uur duren… Vooral aan de Costa Rica kant kosten het verzekeren van de auto en invoeren van de auto enkele uren per wachtrij. 1 Ambtenaar deed 6 a 7 minuten over 1 auto en dat maal 60 auto’s! De douane (0 – 3 man) varieerde van 10 tot 20 minuten per auto. Teuntje en Martine waren continu in touw om de beambten aan het werk te houden en de mensen te helpen bij alle vragen. En dan in de warmte, rond 35 C en weinig wind. Maar goed, om 15:30 konden we aan de nog resterende 420 km beginnen. We reden door prachtige tropische bossen en over het algemeen goede wegen. We werden verrast door tropische regenbuien. Om 18:00 werd het donker en werd de regen gelukkig minder. We raakten de weg nog een keer kwijt en moesten zo’n 20 km omrijden. De laatste 70 km waren lastig, via een zeer kronkelig bergweggetje en af en toe ook mist met zicht van een paar meter. Gelukkig was de middenlijn van de weg goed te zien, ook regelmatig voorzien van reflectoren. Om 23:00 waren we bij het hotel. De organisatie had vanaf de grens gebeld dat het later zou worden en of ze met het diner rekening konden houden. Helaas ging het restaurant voor onze neus dicht. We kregen bij de receptie lunchdozen met brood met kipfilet en fruit en waren blij nog iets te kunnen eten. Het hotel bestaat uit een verzameling van houten huisjes. Prachtig gemaakt, met een overdekte veranda met schommelstoelen. Met uitzicht op de Arenal vulkaan en warmwaterbronnen op het terrein. Helaas regende het de rest van de nacht, zodat we daar niet van konden genieten. Ook geen internet aanwezig. Het wordt een kort nachtje want de wekker gaat al weer af om 5:30 uur.