Lekker verslapen. Weer een goed ontbijt gehad en de laatste etappe van 580 km. kan beginnen. Onderweg zijn de nodige wegwerkzaamheden en een paar keer moeten we op volgauto’s (auto waarachter de rij auto’s moet aansluiten) wachten. Dit zijn langere opgebroken stukken waar we soms tussen de wegwerkers en hun grote machines door moeten laveren. De weg is verder prima en we kunnen goed doorrijden. Er is niet veel verkeer op de weg. We zijn Denali Park ingegaan en hebben een trail van een uur gelopen. We waren natuurlijk niet de enige Volvo-mensen. Helaas geen wilde dieren gezien (of moet ik zeggen: gelukkig maar, een beer wil je niet lopend tegenkomen). Een man vroeg of we uit Nederland kwamen en vertelde dat hij al jaren in Alaska woont en van zijn vader hoorde van onze trip. Zijn vader gaat naar een Volvo-garage in Emmeloord en had van de trip gehoord. Wat is de wereld toch klein. Op weg naar de uitgang was de ruitenwisser aan de bijrijderskant gek aan het doen. Hij zit los en met 1 ruitenwisser zijn we verder gegaan. Gelukkig hield de regen niet lang aan. Het was even zoeken naar het tankstation vlak bij Denali, want er zouden er niet veel zijn. We hebben daarna nog menig tankstation gepasserd, dus dat viel achteraf mee. Om 19 uur reden we Anchorage binnen. Via de hoofdwegen kom je niet langs de mooiste delen van de stad. Weer veel auto-zaken en andere bedrijven. Vlak bij zee staan een paar hoge gebouwen. Later hoorden we dat dit een gebied is met de meeste aardbevingen of trillingen ter wereld en er geen hoogbouw neergezet wordt, behalve door de oliemaatschappijen, omdat geen verzekeringsmaatschappij het verzekeren wil. De meeste aardbevingen/ trillingen zijn niet te voelen, gelukkig. Bij het hotel stonden Teuntje en Daan in nette kleding en met glaasjes champagne, ballonnen, rode loper en welkom-bordjes iedereen onder de toegangsboog op te wachten. We moesten uitstappen en op de foto met geheven glas en daarna natuurlijk iedereen feliciteren en zoenen. We hebben het gehaald! 17.300 km. hebben we in 6 weken gereden! Iedereen is goed aangekomen. Hier en daar wat blikschade, maar dat mag de pret niet drukken. Er zijn een paar oude Volvo’s van mensen uit Anchorage op de parkeerplaats. Ze hebben zelfs al van onze aanrijding met de koe gehoord. De trip is al op het nieuws, Facebook en allerlei plaatselijke websites geweest. Om half 8 vertrekken we naar een eetgelegenheid. Dit blijkt een dranklokaal met karaoke en stand-up comedians te zijn, waar een stuk voor ons gereserveerd is. Er staat eten en er worden toespraken gehouden als afsluiting van een mooie vakantie. Het technische team wordt extra in het zonnetje gezet. Zonder deze 7 mannen zou menigeen de eindstreep waarschijnlijk niet gehaald hebben. In het hotel nog een drankje met Emmy en Egbert. Hans heeft een sms-je naar de organisatie gestuurd omdat we nog een voucher voor de excursie moesten krijgen. Gelukkig kregen we meteen antwoord want de excursie is morgen al en niet overmorgen! Om half negen vertrekt de bus. De vouchers worden later vanavond onder de deur doorgeschoven. Gauw slapen.