6 augustus 2015 Cortez rustdag

Om 9 uur (uitgeslapen!) vertrokken we met de jongens in hun auto naar het 16 km verderop gelegen Mesa Verde Nationale Park. Vanaf de ingang was het nog 30 km bergop naar het museum. Na de film over het gebied gezien te hebben, hadden we een beter beeld van het hoe en waarom de mensen hier woningen gebouwd hadden. Tot 1200 hadden ze op de hoogvlakte gewoond en daar akkerbouw bedreven naast het jagen van dieren voor voeding en huiden. Ook werd uitgelegd wat ze aan bessen, planten en gewassen gebruikten. Kennelijk was het na 1200 op de hoogvlakte te slecht (uitputting vd grond/ droogte?) en gingen ze in de kliffen wonen. In het museum waren ook gebruiksvoorwerpen getoond zoals geweven sandalen en dekens van agavevezel met vogelveren of mensenharen. Ze begonnen ook met pottenbakken en deze te versieren. Stenen en metalen uit andere gebieden lieten zien dat ze al handel dreven met bv. Mexicaanse gebieden. Ze woonden in kiva’s onder de grond: ronde ruimtes met luchtaanvoerkanaal waar (ingenieus) een muurtje voorstond om te voorkomen dat de luchtstroom het vuur in het midden van de ruimte teveel zou aanwakkeren. In het houten dak een opening voor rookafvoer en een ladder om binnen te komen. Omdat bij de huidige Pueblo indianen deze ruimten een religieuze betekenis hebben, gaat men ervan uit dat ze dat destijds ook hadden. Van 1200 tot 1280 (ongeveer) hebben ze in alkoven in de rotswanden van de kloven kiva’s en woningen gebouwd. We hebben een begeleide tour van een uur gemaakt naar het Balcony House. Hiervoor moesten we vele trappen af. Vervolgens een steile houten ladder op naar de woonlaag. De plaats was op het oosten gebouwd en waarschijnlijk als verdediging bedoeld geweest om voorraden te beschermen. Alle andere plekken zijn op het westen: ’s winters laagstaande zon geeft warmte en zomers door de overhangende rotswand beschutting tegen hoogstaande zon. Door het poreuze gesteente en een ondoordringbare laag sijpelt er uit de rotsen water in kommetjes. Waarschijnlijk vingen ze ook regenwater op in potten. Hierdoor konden ze bouwen en overleven. Onder in de kloof stroomt geen water, maar was een pad dat door dieren gebruikt werd. Via smalle en lage tunneltjes kropen we naar de volgende ladders om bij de parkeerplaats te komen. Dankzij het rustige tempo was het goed te doen. We zitten op 2400 meter met dus minder zuurstof in de brandende zon. Dus kalm aan. Een uur later zijn we met een gids naar het Palace Cliff gegaan. Hier ook trappen af en tussen rotsen doorkruipen om een prachtig zicht op de ruimte met 151 kamers te krijgen. Hier is ong. 80% origineel zoals het in 1881 “ontdekt” is. Ter ondersteuning en om instorten te voorkomen is er iets gerestaureerd. De mensen hadden hier genoeg te eten (wat ze op de hoogvlakte verbouwden) om te weven en potten te decoreren. Waarschijnlijk zijn ze na 23 jaar droogte (volgens de boomringen) vertrokken, of vanwege vijandigheden. Er zijn nazaten gevonden die nog overgeleverde verhalen hebben van die periode. We hebben nog een paar uitkijkpunten en een verdiepte woning en de zonnetempelruïne bezocht om de dag bij het restaurant naast het hotel af te sluiten met een heerlijke maaltijd. Morgen gaan we naar Salt Lake City (560 km) en hopen Archers Park te bezoeken. Hier staan boogformaties uitgesleten door weer en wind.