20 juli 2014 Granada

Vandaag rustdag en heel relaxed “pas” om 7:30 op. Nicaragua is 8 uur verschil (later) met Nederland. Om 9 uur stond de gids klaar voor de stadsrondleiding. Tot onze verbazing waren 3 koetsjes beschikbaar waar de grote afstanden mee gedaan werden, we dachten dat we 3,5 uur zouden moeten lopen! De gids sprak geweldig goed Engels en gelukkig hadden we hem ook ’s middags weer als gids. Eerst zijn we naar het voormalige station gegaan. Er staan nog een paar wagonnetjes, een loc en presidentieel wagon, maar de lijn is in de 90er jaren verkocht door de regering omdat ze toen erg in geldnood zaten. De spoorlijn van de ene oceaan naar de andere is er dus niet meer, alhoewel de huidige regering wel plannen heeft om de lijn in ieder geval vanaf Granada weer operationeel te krijgen. Onze gids had er niet veel hoop in, de regering beloofd vaker dit soort grote projecten maar in de praktijk komt er niet veel van terecht. Onze gids was toch niet erg pro Ortega. De Sandinisten hadden veel goeds gebracht, maar de huidige regering leek veel meer als de oude garde te worden die het verdreven had (Somoza) met vriendjespolitiek en corruptie. Het geplande kanaal door Nicaragua was zo’n voorbeeld: in 24 uur door het parlement gejaagd, aan een Chinese zakenman gegeven, die echter totaal onbekend is. Mogelijk leidt een claim van de Chinees wel tot grote schulden van Nicaragua. De geschiedenis van de rivaliteit tussen Leon en Granada werd ook verteld, uiteindelijk is de stad die tussen die twee ligt, Managua, maar tot hoofdstad gekozen. Ook de Amerikaan die verandering moest brengen – William Walker – en president werd voor 1 jaar, gaf veel ellende. Hij werd uiteindelijk door de voor 1 keer verenigde krachten van Granada en Leon (conservatieven en liberalen) verdreven. Hij liet echter wel Granada afbranden, zodat het van de kaart geveegd zou worden. Gelukkig is dat niet gelukt. Via het Parqu Sandino met gedichten en silhouetten van dichters kwamen we weere bij de koetsjes. We zagen ook de ruïnes van een oud (prachtig) koloniaal ziekenhuis. De regering/ stad wil er een 5 sterrenhotel van maken, mogelijk met Japanse steun, echter ook al weer jaren plannen… In de klokkentoren van de oude kerk: Iglesia de La Merced geklommen, misdienaartjes mochten de klokken luiden voor de mis. Rondom een prachtig zicht op Granada. Allemaal laagbouw. In de verte Lago Nicaragua en de Mombacho-vulkaan waar we vanmiddag op gaan. Voordat we gingen klimmen hadden we al de repetitie meegemaakt in de kerk met zeer moderne muziek en kinderen die liederen zongen – toch wel een heel andere uitstraling hier van een kerk dan de serene uitstraling in Europa. Er was nog tijd om de overdekte markt te bezoeken in een neoklassiek gebouw uit 1892. In sneltreinvaart ging de gids door alle afdelingen. Daarna terug naar het centrale plein waar ons hotel aan ligt. Na een koffiestop eindigden we bij het pre-koloniaal museum: Convento y Museo San Francisco. Mooie beelden hadden ze daar van mens – beest combinaties. Bv een man en een krokodil of een Jaguar… De gids vertelde aan de hand van schilderingen over de geschiedenis van Nicaragua.
Na de lunch in het hotel met dezelfde gids naar de Mombacho-vulkaan gegaan. Na de busrit gingen we met een vrachtwagentje – 4X4 – heel steil omhoog naar de top van 1 van de kraters. Er zijn er 3 van verschillende ouderdom. We zijn rond 1 krater gelopen. Prachtige uitzichten naar het meer van Nicaragua (19de in omvang wereldwijd). Ook Granada zagen we goed. In de vrije natuur zagen we allerlei planten die we in Nederland als woonkamerplant hebben, bv heel veel Bromelia’s. Apen schijnen dol te zijn op het water dat verzameld wordt in deze planten. Ook waren er een aantal gaten in de grond. Hier was het veel warmer en kwam er af en toe stoom uit, alsmede een stank van H2S (rotte eieren lucht), dus nog steeds vulkanische activiteit.
We doken het zwembadje in het hotel nog in. Buiten was een hoop muziek en vuurwerk te horen. Hans is nog gauw gaan kijken en zag een processie met veel kinderen langs komen.
Om 6 uur was er een briefing, morgen waarschijnlijk de zwaarste dag met twee grensovergangen. Om 4 uur gaan we – onder politiebegeleiding – rijden. Ongeveer om 8 uur verwachten we aan de grens met Honduras te zijn, dan twee uur door Honduras en dan de grens met El Salvador, zal wel een heel lange dag worden. We hopen dat de auto het – zoals tot nu toe – goed zal doen. De honorair consul van Nederland hield ook een speech en heette ons van harte welkom. Ook begrepen we dat de toeristen politie onze auto’s de hele nacht bewaakt (kost ons wel $5 per man\nacht, maar dat is zeker de moeite waard). Nicaragua schijnt wel het meest veilige Midden Amerikaanse land te zijn.
We hebben weer hetzelfde terrasje uitgekozen, nu met z’n tweetjes, brochette en kip medaillon, was erg lekker en goed (samen met drankjes voor €24,=). Bij een supermarkt veel water, wijn en snoepspul ingeslagen. De auto hebben we al zoveel mogelijk ingepakt.