28 augustus Omagh – Dublin

Een lekker English (Hans) en Continental (Majohrie) breakfast gehad, er waren maar 4 gasten in de B&B. Met de eigenaren gesproken, tot een paar jaar geleden zat het B&B zeker in augustus vol met mensen (15 kamers), waarvan 80% uit Amerika. Nu is dat slechts 10%. Ze hadden de van oorsprong boerderij 19 jaar geleden gekocht en eerst jaren lang opgeknapt. De eigenaar wilde graag zijn tractor inwisselen voor onze Jag, hebben we maar niet gedaan.
Eerst naar “Janus” op het eiland Boas in het meer Erne. Dit tweehoofdig beeld stamt uit de eerste eeuwen na Christus. Het stond op een oud kerkhof. Onderweg nog een cirkel met stenen uit de oudheid bekeken. We moesten door wegopbrekingen wat omrijden en kwamen op zeer kleine binnenweggetjes terecht met zelfs loslopende varkens op de weg. Toch maar terug naar het Ulster American Folk Park bij Omagh. Op dit park zijn oude huizen verzameld uit Ierland, maar ook huizen uit Amerika van geëmigreerde Ieren. Het park was gestart doordat een zeer succesvolle Amerikaan (een geëmigreerde Ier), het huis van zijn voorouders in Ierland terug vond. Zeer intrigerende geschiedenis van deze Thomas Mellon, die o.a. bankier was van een andere zeer succesvolle Ier, t.w. Carnegie.
Vrij laat (rond 14:30) op pad naar New-Grange, lekker met open dak. Het weer werd steeds zonniger. In New-Grange een enorme grafheuvel (of gebedsplek, men weet het eigenlijk niet) bezocht. Dit bouwwerk stamt uit 3000 voor Christus en is daarmee ouder dan de piramiden en 1000 jaar ouder dan Stonehenge. Enorme stenen van ruim 10 ton vormden de basis van de heuvel, maar ook van het gewelf. Kleinere stenen kwamen (de witte) 80 km van de plek vandaan en de anderen (de ronde) van 50 km verderop. Men neemt aan dat deze met boten van leer zijn vervoerd. Hoe de enorme steenblokken op hun plek zijn gebracht, 5000 jaar geleden, is nog steeds een raadsel. We moesten zo’n 20 meter gebukt en soms zijwaarts door spelonken wringen om in het midden van de heuvel te komen. Enorme gestapelde stenen met op zo’n 5 meter hoogte een sluitsteen van 1 meter dik vormden de holte. Daarboven lag nog 3 meter aarde, in de 5000 jaar van het bestaan is nog steeds geen water doorgedrongen in de holle ruimte. In de 60 en 70er jaren is de voorkant gerestaureerd en het staat nu op de UN lijst van beschermd erfgoed.
Vrij laat (19:30) kwamen we in Dublin bij ons hotel, het had wel het voordeel dat de spits al voorbij was. We reden zo de ondergrondse (bewaakte) parkeergarage van het hotel in. De auto staat daar de komende 2 dagen prima. Het hotel ligt midden in de stad en we hebben een enorme kamer. Morgen gaan we de stad bekijken.