Dag 31, 6 jan. Chiclayo (Peru) – Loja (Ecuador)
Door: Majohrie
Blijf op de hoogte en volg Majohrie
07 Januari 2012 | Ecuador, Loja
Om 7.00 uur reden we Chiclayo uit. De laatste 390 kilometers in Peru door de woestijn.
Het was al vroeg warm hoewel het licht bewolkt was en af en toe de ruitenwissers aan moesten.
We waren weer bekijks bij de benzinepomp en in alle dorpen waar we door reden. Het viel ons gisteren
al op dat er veel afval langs de weg ligt. Vandaag was dat het eerste stuk ook het geval en in de woestijn in de buurt van bebouwing, maar ook op volstrekt willekeurige plaatsen. Blijkbaar is er geen goede afvalverwerking en zijn de mensen nog niet doordrongen van het effect van al dat plastic op de natuur.
Het landschap veranderde langzaam van zandduinen naar lichte begroeiing en dichter bij de bergen naar tropische bossen. Bananenbomen, palmbomen, mangobomen, suikerriet en rijstvelden en nog veel meer ooh’s en aah’s.
Liepen er in Bolivia en oost Peru veel honden en vee op straat, in de woestijn kwam je geen dier tegen, hooguit een gier. In de tropische omgeving zien we weer veel honden, ezels (ook loslopende) en geiten en horen we vogels en krekels. De mensen leven veel buiten. Hun huizen zijn grotendeels van rietmatten en eventueel golfplaat, hoewel er ook stenen huizen tussen staan.
Om 12 uur waren we bij de grens. De paspoortcontrole aan de Peruaanse kant was snel gebeurd. Voor het carnet (voor de auto in- en uitvoer) moesten we netjes in de rij op banken en stoelen plaats nemen en eentje opschuiven als de volgende aan de beurt was. Alle stempels werden keurig gezet.
De grens is een brug over de rivier. We zijn lopend naar de andere kant gegaan om ook daar hetzelfde ritueel mee te maken. Veel stempels in onze passen: leuk.
Het was weer een chaos met de auto’s die allemaal tegelijk de brug over wilden. De controle door de aldaar lopende beambten stelde niet veel voor. De chaos was te groot. We konden zo verder.
Toen begon de lol pas echt. De weg was erg slecht: vol gaten en opgevulde gaten met los gesteente.
En dat snel klimmend naar ruim 2000 meter hoogte. De laaghangende bewolking (dichte mist) maakte het er niet makkelijker op. Na 100 kilometer werd de weg iets beter, maar bleef het opletten.
200 km in 4uur is geen pretje. Wel werden we van veel kanten met gezwaai en lampgeknipper verwelkomd.
Bij binnenkomst van Loja kregen we een vlaggetje van een man in blauw met een grote blauwe vlag.
We moesten de vlaggen volgen en kwamen zo op het centrale plein waar we met geklap ontvangen werden. De auto’s werden van alle kanten door een grote mensenmassa bewonderd en gefotografeerd.
Een drumband speelde een aardig deuntje en wij mochten aan tafels plaatsnemen om koffie en een hapje te nuttigen. We hoorden de laatste woorden van de burgemeester ter verwelkoming.
Het hotel ziet er goed uit. De parkeergarage is helaas van een te steile opgang voorzien, waardoor koppelingsplaten aan het stinken gaan en menigeen halverwege blijft steken. We hebben het maar niet geprobeerd en de auto buiten laten staan.
Morgen maar 4 uur te rijden, dus lekker uitslapen! Zijn we aan toe.
Het was al vroeg warm hoewel het licht bewolkt was en af en toe de ruitenwissers aan moesten.
We waren weer bekijks bij de benzinepomp en in alle dorpen waar we door reden. Het viel ons gisteren
al op dat er veel afval langs de weg ligt. Vandaag was dat het eerste stuk ook het geval en in de woestijn in de buurt van bebouwing, maar ook op volstrekt willekeurige plaatsen. Blijkbaar is er geen goede afvalverwerking en zijn de mensen nog niet doordrongen van het effect van al dat plastic op de natuur.
Het landschap veranderde langzaam van zandduinen naar lichte begroeiing en dichter bij de bergen naar tropische bossen. Bananenbomen, palmbomen, mangobomen, suikerriet en rijstvelden en nog veel meer ooh’s en aah’s.
Liepen er in Bolivia en oost Peru veel honden en vee op straat, in de woestijn kwam je geen dier tegen, hooguit een gier. In de tropische omgeving zien we weer veel honden, ezels (ook loslopende) en geiten en horen we vogels en krekels. De mensen leven veel buiten. Hun huizen zijn grotendeels van rietmatten en eventueel golfplaat, hoewel er ook stenen huizen tussen staan.
Om 12 uur waren we bij de grens. De paspoortcontrole aan de Peruaanse kant was snel gebeurd. Voor het carnet (voor de auto in- en uitvoer) moesten we netjes in de rij op banken en stoelen plaats nemen en eentje opschuiven als de volgende aan de beurt was. Alle stempels werden keurig gezet.
De grens is een brug over de rivier. We zijn lopend naar de andere kant gegaan om ook daar hetzelfde ritueel mee te maken. Veel stempels in onze passen: leuk.
Het was weer een chaos met de auto’s die allemaal tegelijk de brug over wilden. De controle door de aldaar lopende beambten stelde niet veel voor. De chaos was te groot. We konden zo verder.
Toen begon de lol pas echt. De weg was erg slecht: vol gaten en opgevulde gaten met los gesteente.
En dat snel klimmend naar ruim 2000 meter hoogte. De laaghangende bewolking (dichte mist) maakte het er niet makkelijker op. Na 100 kilometer werd de weg iets beter, maar bleef het opletten.
200 km in 4uur is geen pretje. Wel werden we van veel kanten met gezwaai en lampgeknipper verwelkomd.
Bij binnenkomst van Loja kregen we een vlaggetje van een man in blauw met een grote blauwe vlag.
We moesten de vlaggen volgen en kwamen zo op het centrale plein waar we met geklap ontvangen werden. De auto’s werden van alle kanten door een grote mensenmassa bewonderd en gefotografeerd.
Een drumband speelde een aardig deuntje en wij mochten aan tafels plaatsnemen om koffie en een hapje te nuttigen. We hoorden de laatste woorden van de burgemeester ter verwelkoming.
Het hotel ziet er goed uit. De parkeergarage is helaas van een te steile opgang voorzien, waardoor koppelingsplaten aan het stinken gaan en menigeen halverwege blijft steken. We hebben het maar niet geprobeerd en de auto buiten laten staan.
Morgen maar 4 uur te rijden, dus lekker uitslapen! Zijn we aan toe.
-
07 Januari 2012 - 09:26
Theo Van Wijk:
Bedankt voor de mooie foto's van de ezels. In Nederland nog slechts te zien als hobbydier.
Aan het beenwerk te zien zijn dit erg smalle dieren en hoog op de poten. Met een goede verzorging kan het een sterke medewerker zijn.
Heb je overigens Joran in de kofferbak?
-
07 Januari 2012 - 17:02
Bob Van Betteray:
Bob houd ook van ezels hoorrrrrrrrrrrrrrrrr .
Fijn te horen dat alles goed met jullie gaat , wat maken jullie toch veel mee .............. Prachtig om alles te volgen en de geweldige foto's te zien , kan niet wachten tot morgen om de rest te bekijken .
Al het goeie gewenst en ik hoop jullie over een tijdje weer te zien in Deventer .
Groetjes van Floyd , Duncan en moi . Bob. -
07 Januari 2012 - 20:11
Fons En Joyce:
Ha stoere rijders,
Als je achterom kijkt zitten we bij jullie op de achterbank en genieten we mee van de prachtige reis.
Zeker het eerste deel was een herkenning voor ons.
Geweldig verslag en prachtige foto´s.
Tot ziens, groet uit Soest -
08 Januari 2012 - 11:24
Susanne Belger:
Ecuador alweer! Wat vliegt de tijd voorbij......geniet iedere dag van jullie verhalen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
